Uitsyndroom bij Hector JO14-1

Vandaag stond een uitwedstrijd in Enschede op het programma, tegen de Tubanters. Helaas werden we vooraf geconfronteerd met meerdere blessures. Onze dank aan beide Lisa’s dat ze ons wilden helpen.

Wat thuis wél lukt — dominant en mooi voetbal — lukt in uitwedstrijden nauwelijks. Tot nu toe is er nog geen uitwedstrijd gewonnen. De jongens zijn uit geen schim van de spelers die thuis geweldig voetbal laten zien aan de vele supporters. Hoe dit komt, is voor de leiders en trainers een raadsel. De durf om te voetballen, duels aan te gaan en acties te maken ontbreekt dan.

Ook vandaag was dat helaas het geval. Waar was afgesproken om vanaf minuut één alert te zijn en de duels niet te schuwen, gebeurde het tegenovergestelde. Door individuele fouten stonden we bij rust met 2-0 achter. In de tweede helft werd het snel 3-0 door opnieuw een individuele fout.

Eindelijk kwam er een positief moment in dit verslag: een mooie vrije trap van Luuk, die door Jesse werd binnengetikt: 3-1. De spanning leek terug, totdat de middenvelder van de tegenstander met een prachtige solo de 4-1 binnenschoot.

Hector werd daarna dominant en speelde zoals thuis: er kwamen behoorlijk wat kansen, maar die gingen er helaas niet in. Wel keerde het geloof terug. In de absolute slotfase scoorde Luuk de 4-2, en daarbij bleef het.

In de tweede helft hebben we een Hector gezien dat liet zien goed te kunnen voetballen en het iedere tegenstander moeilijk te kunnen maken. Een tweede helft waarin voor iedere meter werd gestreden.

PS: Kleine excuses aan de moeder van Jesse, die vandaag de wastas mee naar huis kreeg 🤣🙈

Volgende week weer nieuwe kansen 💪. En over twee weken gaan we opnieuw proberen de eerste uitwedstrijd van deze periode winnend af te sluiten van dit jaar 🟢⚪️

‍