Ze waren opgeleid bij Manuel, bij Marthijn of nog helemaal blanco op voetbalgebied. Dit seizoen hadden ze al twee gezamenlijke trainingen achter de rug bij trainster/leidster Annette. Maar ze waren er klaar voor om als Hector JO7-1 de wijde voetbalwereld in te gaan.
En daar stonden ze dan op de parkeerplaats van het Doesgoor, op een zonnige zaterdagmorgen. Jelmer, Semmy, Sil, Mustafa, Bram en Owen. Zes jongens, gekleed in het mooie groen wit, die voor het eerst van hun leven een echte voetbalwedstrijd gingen spelen! En nog wel een uitwedstrijd. Helemaal in Diepenheim.
Mooi op tijd aangekomen in Diepenheim, er was nog geen tegenstander te zien. Dus tijd genoeg om vast lekker in te trappen. De vele uit Goor meegereisde supporters waren net zo zenuwachtig als de jongens zelf……
Vlak voor de wedstrijd de tactische bespreking van Annette, zodat iedereen precies wist waar hij moest staan op het veld. Namelijk overal. Gewoon lekker voetballen. Bij voorkeur op een kluitje.
Omdat de tegenstander net als Hector ook 6 spelers had, werd er overeengekomen dat de teams niet 4 tegen 4 maar 6 tegen 6 zouden gaan spelen. En er mocht ook één van de jongens als keeper optreden. Wie van Hector zou dit aandurven? Dat was geen enkel probleem, want als je opa keeper was, je vader eveneens, ja dan ga je toch gewoon in de goal staan? Dus werd Jelmer de keeper.
Tijdens de wedstrijd bleek al snel dat Owen een echte verdediger is, hij kon als laatste man de zaak rustig overzien. Bram, Mustafa en Semmy voelden meer voor het middenveld en Sil was de meest vooruitgeschoven pion. Typisch dus een ruit met de punt naar voren.
Direct na het eerste fluitsignaal stormde Diepenheim naar voren. De afstemming bij Hector was nog niet helemaal wat het zijn moest en binnen 10 seconden stond het 1-0 voor Diepenheim.
En wie dacht dat Hector daardoor de moed zou verliezen, zat goed mis. Er werd gewoon lekker fris gespeeld en dan komen de kansen vanzelf. Iedereen droeg zijn steentje bij en het spel golfde op en neer. Veel inzet en mooie duels, de toeschouwers genoten. En lieten zich horen…..
De rust brak aan met voor Hector nog steeds die hatelijke nul op het scorebord. Een beker ranja en daar gingen ze weer. En je voelde het aankomen, Hector zou absoluut gaan scoren. De druk op Diepenheim werd verder opgevoerd. Zo’n 8 minuten voor tijd gebeurde het dan. Na een ouderwetse scrimmage voor het Diepenheimse doel kwam de bal voor de voeten van Sil en die bedacht zich geen moment. Bam! Raak! Het was 1-1. Een terechte stand.
En het zou ook een terechte eindstand zijn geweest. Maar helaas, zo ongeveer in de laatste minuut werd de bal door een Diepenheimse speler licht aangeraakt, waardoor Jelmer op het verkeerde been werd gezet. En de bal rolde langzaam het doel in….
Daarmee kwam de 2-1 eindstand op het scorebord. Maar dat kon de Hector spelers niet deren. Ze hadden goed gevoetbald en dan is de uitslag van minder belang.
En die overwinningen zullen vast en zeker wel komen. Misschien zaterdag wel, als er weer in Diepenheim wordt gespeeld, nu tegen Diepenheim B.
Na de wedstrijd werd gezamenlijk de derde helft gespeeld in de kantine van Hector, waar de lekkere ranja van Freddie en Tim klaar stond voor de spelers.
Wat heeft iedereen genoten van deze wedstrijd, de spelers, de toeschouwers en de leiding.
Zaterdag weer!
